Protetyka
Leczenie protetyczne ma na celu odmłodzić zęby i twarz przy okazji. Braki zębowe są nieatrakcyjne, sprawiają, że trudno nam swobodnie rozmawiać, nawiązywać relacje…
Najczęściej wykonujemy prace klejone na stałe do zębów lub implantów.
Prace na pojedyncze zęby to korony. Najbardziej estetyczne są korony pełnoceramiczne.
Korony protetyczne służą najczęściej odbudowie zębów, których stan uniemożliwia zakładanie kolejnych wypełnień (plomb). Leczenie protetyczne ma również na celu odmłodzenie zębów i twarzy, a także uzupełnienie braków zębowych, których brak sprawia, że trudno nam swobodnie i bez skrępowania funkcjonować, rozmawiać, uśmiechać się i jeść.
Klasyfikuje się jako stałe uzupełnienie protetyczne, czyli takie, które lekarz mocuje trwale. Zakładane są, gdy dochodzi do zniszczenia naturalnej korony zęba np na skutek ścierania, próchnicy, urazu powodującego złamanie zęba lub po leczeniu kanałowym. Ich zadaniem jest poprawa wyglądu, a także przywrócenie funkcji zęba.
Korony porcelanowe na podbudowie stalowej
Rdzeń tego typu korony, to stal stomatologiczna, odlewana indywidualnie dla konkretnego zęba, na którą napalana jest porcelana.
Ze względu na swoje właściwości i niższą cenę, korony porcelanowe na podbudowie stalowej, należą do grupy koron najczęściej wykorzystywanych w odcinkach bocznych lub w przypadku realizacji planów ekonomicznych.
Dzięki zastosowaniu podbudowy stalowej, korony mają zapewnioną bardzo dużą wytrzymałość mechaniczną. W połączeniu z wysokiej jakości porcelaną firmy Ivoclar Vivadent, w większości przypadków pozwalają na osiągnięcie zadowalającego efektu estetycznego.
Dobrze sprawdzają się jako odbudowa zębów przedtrzonowych i trzonowych. Natomiast w przypadku zębów przednich, stosuje się korony z margin’em porcelanowym. Metalowa podbudowa kończy się w nich 1-2 milimetry przed szyjką zęba. Dalsza część, czyli dodziąsłowy brzeg korony, wykonywany jest ze wzmocnionej porcelany.
Korony porcelanowe na podbudowie cyrkonowej
Tlenek cyrkonu, podobnie jak diamanty, jest piękny, trwały i wytrzymały. Do tego w pełni biokompatybilny z tkankami w jamie ustnej, co w praktyce przekłada się na brak uczuleń. Nie ulega przebarwieniom, a dzięki wyjątkowej zdolności do przepuszczania światła, doskonale imituje prawdziwe zęby.
Za sprawą swoich wyjątkowych właściwości, cyrkon jest najlepszym materiałem na korony oraz mosty, nawet w zasięgu pełnego łuku zębowego.
Korony porcelanowe na podbudowie cyrkonowej, bardzo dobrze przylegają, a dzięki dużej odporności na czynniki mechaniczne, mimo upływu czasu, nie zmieniają swojego wyglądu i pozostają na swoim miejscu w nienaruszonym stanie.
Korony pełnoceramiczne
Uzupełnienia w całości wykonane są z jednego materiału, ceramiki IPS e.max lub cyrkonu w kolorze zęba.
Korona pełnoceramiczna cyrkonowa charakteryzuje się NAJWYŻSZĄ wytrzymałością i odpornością na uszkodzenia mechaniczne i złamania. Korony takie mogą być obciążone znacznymi siłami występującymi w bocznym odcinku łuku zębowego. Korony pełnoceramiczne cyrkonowe są biokompatybilne, a dzięki zdolności odbijania i przepuszczania światła, wyglądają jak naturalne zęby, przez co idealnie nadają się na zęby przednie.
Nowy rodzaj porcelany IPS E-max to system oparty na ceramice dwukrzemowo-litowej. Doskonale sprawdza się zarówno w przypadku uzupełnień w obrębie pojedynczych zębów, jak i mostów trzypunktowych, mających za zadanie odbudowę braku pojedynczego zęba.
Koronę pełnoceramiczną IPS e.max wyróżnia wyjątkowa estetyka, dokładność i nawet 3 razy większa wytrzymałość mechaniczna, w porównaniu z innymi rodzajami ceramiki (porcelana E-max osiąga wytrzymałość około 360Mpa.). Pozwala to na uzyskanie bardzo wytrzymałej i delikatnej pracy, nawet o grubości 0.3 mm.
Dzięki twardości i ścieralności zbliżonej do szkliwa, ceramika IPS e.max minimalizuje abrazyjność pomiędzy uzupełnieniem i tkankami zębów własnych.
Korony akrylowe tymczasowe
Ze względu na małą trwałość, umieszczane są jedynie na czas między wizytami, by ochronić strukturę zęba przed niekorzystnymi czynnikami oraz ze względów estetycznych.
Przed zabiegiem założenia korony protetycznej lekarz dentysta musi przeprowadzić badanie mające na celu określenie możliwości leczenia zęba. Zazwyczaj usuwa się stare wypełnienia i zastępuje je nowymi. Zęby wyjątkowo zniszczone mogą wymagać dodatkowego przygotowania w postaci specjalnego wkładu (wkładu koronowo-korzeniowego).
Zakładanie korony na ząb osłabiony jest obarczone dużym stopniem ryzyka i może doprowadzić do jego uszkodzenia. Przed i po zakończeniu leczenia kanałowego lub wzmocnienia zęba wkładem, zostanie wykonane zdjęcie rtg zęba, dzięki któremu lekarz upewni się, że może przystąpić do kolejnej fazy leczenia – ząb zostanie oszlifowany w sposób umożliwiający założenie korony protetycznej. Dzięki szlifowaniu wymiary zęba zostaną zmniejszone o grubość uzupełnienia (ściany korony protetycznej mają ok. 1.5 mm grubości), by ząb wraz z uzupełnieniem odpowiednio wypełniał przestrzeń pomiędzy innymi przylegającymi do niego zębami.
Kikut zęba zostaje dodatkowo zabezpieczony warstwą impregnacyjną (zabezpieczającą przed wniknięciem bakterii i oddziaływaniem termicznym) oraz wykonaną z akrylu koroną tymczasową. Po oszlifowaniu zęba pobrany zostaje wycisk protetyczny / skan zęba obejmujący przyległe oraz przeciwstawne zęby. Pobranie wycisku polega na umieszczeniu w ustach pacjenta specjalnej masy plastycznej, w której zostanie odciśnięty kształt szczęki. W czasie wizyty powinien także zostać określony pożądany kolor korony protetycznej.
Przed ostatecznym założeniem korony lekarz dentysta umożliwia pacjentowi jej przymierzenie. Pacjent powinien ocenić swoje odczucia dotyczące komfortu, a także estetyki wykonania korony protetycznej. Lekarz sprawdza natomiast jej faktyczne dopasowanie do zębów przylegających i przeciwległych, a także precyzję jej dopasowania do oszlifowanego zęba (szczelność). Jeśli pacjent wyraża zgodę, lekarz cementuje koronę protetyczną.
Mosty protetyczne zalicza się do stałych uzupełnień protetycznych – ich celem jest zaopatrzenie luki bądź luk w łuku zębowym. Typowa budowa mostu składa się z koron protetycznych, które osadzone są na zębach filarowych (lub implantach), połączonych z przęsłem bądź przęsłami (sztuczne zęby, zastępujące brakujące uzębienie).
Most protetyczny na stałe mocowany na zębach poza efektem kosmetycznym, gwarantuje ponadto fizjologiczny rozkład sił żucia – siły okluzyjne zostają za pomocą mostów przeniesione na wyrostek zębodołowy kości żuchwy bądź szczęki, dzięki czemu proces jej utraty jest zdecydowanie wolniejszy niż u osób, które nie zdecydowały się na odbudowę protetyczną.
W celu wykonania mostu protetycznego konieczne jest oszlifowanie zębów filarowych, na których zostanie on zacementowany. Po oszlifowaniu wykonuje się korony tymczasowe, które służą, jako zabezpieczenie zębów przed podrażnieniem, do czasu zacementowania gotowego mostu. Następnie wykonywane są wyciski masą silikonową lub wykonywany jest skan wewnątrzustny, które wysyłane są do pracowni protetycznej, gdzie technicy przygotowują gotowy most imitujący własne zęby.
Zabieg jest bezbolesny, wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Most protetyczny może być wykonywany ze stopów metali oraz licowany akrylem (most tymczasowy), kompozytem, a także ceramiką. Ponadto wykonuje się mosty ceramiczne łączone włóknem szklanym oraz mosty na podbudowie cyrkonowej, licowane ceramiką.
Wskazania:
- odpowiednia ilość dobrych jakościowo filarów, stanowiących oparcie dla mostu bez ryzyka ich zniszczenia przez dodatkowe obciążenie siłami żucia;
- zapobieganie zaniku kości szczęk, co w efekcie obrazuje na twarzy przedwczesny starczy wygląd;
- unikanie przemieszczania zębów w przypadku braków w uzębieniu poprzez zamknięcie wolnego miejsca po brakującym zębie;
- unikanie chorób próchnicy oraz dziąseł, spowodowanej przez gromadzenie zalegającego jedzenia w miejscach, gdzie występują braki zębów;
- unieruchomienie zębów z parodontopatiami
walory estetyczne.
Przeciwwskazania:
- odbudowa zbyt dużej przestrzeni braków zębów;
- okluzja mostu z zębami przeciwstawnymi jedynie na pewnym odcinku;
- brak możliwości obciążenia zębów filarowych;
- znaczny zanik wyrostka zębodołowego, co niesie za sobą brak pożądanego efektu estetycznego z powodu konieczności wydłużenia koron w moście.
Zalecenia po zacementowaniu mostu
Stosując odbudowę protetyczną w postaci mostu, pacjent powinien jeszcze bardziej dbać o higienę jamy ustnej. Nie chodzi tu tylko o tradycyjne szczotkowanie zębów, czy korzystanie z nici dentystycznej, ale również o zwrócenie uwagi na błonę śluzową pod przęsłem mostu. Idealnym rozwiązaniem byłoby stosowanie irygatora, za pomocą którego możliwe będzie wypłukiwanie resztek pokarmowych i drobnoustrojów spod mostu.
Ważne jest również, by pamiętać o wizytach kontrolnych, w wyznaczonym przez lekarza terminie.
Licówki to rodzaj cienkich płatków, które mocuje się na zębach w celu poprawy ich wyglądu. Podobnie jak korony i mosty protetyczne, licówki klasyfikuje się jako stałe uzupełnienie protetyczne, czyli takie, które lekarz mocuje trwale. Dzięki licówkom można ukryć niedoskonałości zębów, poprawiając ich kolor i kształt.
Standardowy podział licówek stomatologicznych opera się na różnicach materiałowych. Licówki mogą być wykonane z: akrylu, ceramiki lub zawierać warstwy różnych tworzyw – są to wówczas tzw. licówki kompozytowe.
Licówki ceramiczne
Do ich wykonania używa się mas ceramicznych odznaczających się odpowiednią wytrzymałością, przeziernością i połyskiem. Najczęściej są to ceramiki skaleniowe. Do ich sporządzania używa się: krzemionki, kaolinu, kwarcu oraz barwników, które to składniki mieli się, miesza z wodą, modeluje, a następnie wypala w piecu. Zaletą licówek ceramicznych jest trwałość i dobra estetyka. Do tej grupy należą najpopularniejsze licówki, czyli licówki porcelanowe.
Licówki kompozytowe
Wykonane są z warstw różnego typu materiałów, a ich poszczególne komponenty odznaczają się odmiennymi właściwościami. Zazwyczaj mają budowę warstwową, gdzie wewnętrzna warstwa odpowiada za zwiększenie wytrzymałości, a zewnętrzna decyduje o wyglądzie. Licówki kompozytowe mają nieco gorsze walory estetyczne (inny połysk i przezierność), są natomiast tańsze od licówek ceramicznych.
Licówki akrylowe
Licówki wykonane z akrylu stosowane są jako licówki tymczasowe. Zakłada się je przed założeniem licówek ceramicznych lub kompozytowych. Odznaczają się mniejszą trwałością, są grubsze, a ich wygląd nie jest tak efektowny, jak licówek ceramicznych czy kompozytowych.
Wskazania i przeciwwskazania do założenia licówek
Nie zawsze licówki stanowią najlepszy z możliwych sposobów pozbycia się wad estetycznych. Istnieją zarówno wskazania, jak i przeciwwskazania, które mogą wpłynąć na decyzję ortodonty o zastosowaniu tego rodzaju uzupełnienia protetycznego.
Wskazania:
- występowanie przebarwień,
- nieodpowiedni kształt zęba,
- złamanie brzegu siekacza,
- diastema („szpary między zębami”).
Przeciwwskazania:
- nieprawidłowy zgryz,
- choroby dziąseł i przyzębia,
- bruksizm („zgrzytanie zębami”),
- zbyt mocne przebarwienia zębów,
- mała grubość szkliwa,
- zbyt mała wielkość zęba,
- nieuzupełnione protezami braki zębowe,
- zbyt zniszczone zęby.
Zakładanie licówek
Założenie licówek wymaga odbycia minimum dwóch wizyt trwających po ok. 1.5 godziny.
W czasie pierwszej wizyty lekarz przeprowadza wywiad oraz badanie mające na celu ustalenie stanu zdrowia zębów. Jeśli wykluczone zostaną wszelkie przeciwwskazania, specjalista rozmawia z pacjentem na temat jego preferencji estetycznych. Po ustaleniu pożądanego efektu (dobraniu kształtu i koloru), stomatolog może przystąpić do preparowania (szlifowania) zębów i pobierania wycisku, według którego w pracowni protetycznej zostaną wykonane licówki. Wycisk pobiera się standardowo za pomocą masy umieszczanej w jamie ustnej pacjenta lub wykonuje się skan wewnątrzustny. Na oszlifowane zęby zakłada się licówki tymczasowe. Obecnie stosuje się również licówki addatywne, które nie wymagają preparacji (oszlifowania zęba).
Celem drugiej wizyty jest przymierzenie licówki w celu sprawdzenia jej szczelności (przylegania do powierzchni zęba), oceny efektu estetycznego i wpływu na zgryz oraz artykulacje. Jeśli pacjent jest zadowolony z efektu, a lekarz nie widzi potrzeby wykonywania poprawki uzupełnienia protetycznego, wybiera się kolor cementu. Wybór cementu ma nie tylko wpływ na stabilność licówki, ale także na końcowy efekt estetyczny. Podobnie ważna jest technika mocowania licówki. Po nałożeniu licówek cement zostaje utwardzony. Jeśli cement wymaga światłoutwardzenia, stomatolog przykłada do zębów specjalną lampę. Po wszystkim usuwa się nadmiar cementu i poleruje powierzchnię licówek.
Przymierzanie licówek. Osobom niezdecydowanym proponuje się wykonanie tzw. modelu wstępnego. Tego typu przejściowe uzupełnienie protetyczne mocuje się na nieoszlifowanych zębach, dzięki czemu pacjent może ocenić walory estetyczne i komfort użytkowania swoich przyszłych licówek.
Proteza stomatologiczna to rodzaj uzupełnienia protetycznego braków zębowych. Z jej pomocą, odtworzone jest prawidłowa czynność i budowa układu stomatognatycznego u pacjentów z częściowymi brakami w uzębieniu lub w całkowitym bezzębiu .
Bardzo ważne jest aby uzupełnione protetyczne było wykonane możliwie szybko po utracie włąsnych zębów. Pozwoli to na zmniejszenie zagrożenia dla zębów sąsiadujących zębów, które mogą przechylać się i wysuwać w kierunku luki.
Rodzaje protez
Ze względu na mocowanie wewnątrzustne do wyboru mamy protezy wyjmowane lub mocowane na stałe np montowane na implantach.Główną zaletą protezy stałej jest to, że zaledwie po kilku dniach użytkowania, zaczyna być traktowana przez pacjentów, jak własne zęby. Stała proteza zapewnia też komfort podczas prostych, codziennych czynności takich jak mówienie, jedzenie, uśmiechanie się. Okolice stałych protez, są dużo bardziej podatne na osadzanie się resztek pokarmowych, niż nasze naturalne zęby dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na higienę jamy ustnej oraz przestrzegać konieczności odbywania zalecanych regularnych wizyt kontrolno – higienizacyjnych.
Protezy ruchome
pacjent może wyjmować w dowolnym momencie i samodzielnie umieszczać w jamie ustnej. Do tego rodzaju protez zaliczymy protezy akrylowe, szkieletowe, nylonowe, acetalowe oraz protezy overdenture. Protezy ruchome, powinno się wyjmować po każdym posiłku i czyścić miękką szczotką, pod bieżącą wodą. W celu usunięcia bakterii i grzybów i dbając o własne zdrowie protezy wyjmowane należy moczyć w ciepłej wodzie ze specjalnymi tabletkami czyszczącymi.
Protezy ruchome należy wyjmować na noc, by pozwolić odpocząć dziąsłom i błonie jamy ustnej. Nie należy jednak zostawiać ich na całą noc w wodzie, lecz po oczyszczeniu i osuszeniu, należy odłożyć je w suche miejsce, co pozwoli zapobiec rozwojowi grzybów.
Proces wykonania protezy ruchomej wymaga od pacjenta cierpliwości i odbycia kilku wizyt w gabinecie. W trakcie pierwszej wizyty, lekarz pobiera wyciski szczęki i żuchwy w celu przygotowania przez technika wzornika zwarciowego. W czasie drugiej wizyty ustalany jest sposób zagryzania i wysokość i kształt przyszłych zębów oraz dobierany jest ich kolor.
Kolejna wizyta poświęcona jest przymiarce protezy próbnej i ocenie ustawienia zębów i ich kształtu i koloru. Po zaakceptowaniu przez pacjenta i lekarza ustawienia, zlecone zostanie wykonanie protezy ostatecznej. Ostatnim etapem jest przymierzenie przez pacjenta gotowej protezy,sprawdzenie przez lekarza jej przylegania i w razie potrzeby, dokonania korekty . Gdy wszystko jest idealnie dopasowane i pacjent akceptuje nową protezę ruchomą , proteza zostaje oddana pacjentowi wraz z zaleceniami higienizacyjnymi oraz informacją o konieczności odbywania wizyt kontrolnych zgodnie z zaleceniami lekarza.
Protezy biofunkcyjne
przeznaczone są dla pacjentów, którzy z różnych powodów utracili wszystkie zęby. Ich brak nie tylko powoduje ogromny dyskomfort w życiu codziennym, ale też ma wpływ na zdrowie całego organizmu. Bezzębie niesie ze sobą ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego i pokarmowego.
Rozumiejąc potrzeby osób bezzębnych, w Art Dental wykonujemy protezy biofunkcyjne w oparciu o metodę profesora dr Albert Gerber. Według profesora komfort użytkowania protezy i jej wpływ na funkcję żucia, nie zależy jedynie od kształtu zębów, ale również od właściwego ich ułożenia w jamie ustnej. Podczas wykonywania protez biofunkcyjnych, brane są pod uwagę trzy rodzaje sił: fizyczna, biologiczna i protetyczna. Dzięki temu możemy stworzyć protezę, która bardzo dobrze przylega do dziąseł.Pod uwagę podczas tworzenia protezy biofunkcyjnej brana jest praca wargi, języka i policzków, które działają na płytę protezy oraz uwzględniany jest kształt wyrostków zębodołowych.
Ważnym elementem w protezach biofunkcyjnych jest okluzja, czyli właściwa pozycja, w jakiej stykają się zęby górne z dolnymi. Ma to znaczenie w zrównoważeniu współpracy mięśni, policzków, warg i języka, dzięki czemu proteza nie zmienia położenia w jamie ustnej pacjenta i nie przekrzywia się np podczas jedzenia a guzki zębów przeciwstawnych są idealnie do siebie dopasowane. Zęby w protezie biofunkcyjnej do złudzenia przypominają naturalne zęby a ich powierzchnia dopasowana jest do wieku pacjenta.Zęby w protezie biofunkcyjnej różnią się również długością, są trójwymiarowe i są poszerzone w odcinkach szyjkowych przez co nie tworzą się czarne trójkąty w przestrzeniach zębowych.
Przed przystąpieniem do wykonania protezy biofunkcyjne konieczne jest wykonanie u Pacjenta badania polegającego na rejestracji wewnątrzustnej z użyciem płytek i łuku twarzowego i wykreślenie przez pacjenta łuku gotyckiego. Pozwoli to w precyzyjny sposób wyznaczyć położenie żuchwy w stosunku do szczęki. Na tym etapie bardzo ważna jest ścisła współpraca lekarza z technikiem, który po umieszczeniu modeli w artykulatorze przenosi na nie pomiary z przeprowadzonego przez lekarza badania.
Przed ostatecznym oddaniem pacjentowi nowej protezy biofunkcyjne konieczne będzie odbycie kilku wizyt a także ścisłe stosowanie się do wszelkich zaleceń między wizytami. To pozwoli zagwarantować powodzenie i stworzyć protezy, dzięki którym pacjent będzie mógł bezobjawowo i długotermionowo cieszyć się swoimi drugimi zębami.
Protezy szkieletowe
są stosowane gdy nie możemy uzupełnić braków zębowych np. mostem. Są alternatywą dla protez akrylowych Protezy szkieletowe wykonujemy nie tylko ze względów estetycznych, ale też po to, by zapobiec ścieraniu się zębów własnych pacjenta a także by uniemożliwić przesuwaniu zębów sąsiadujących z ubytkami. Protezy szkieletowe chronią też przed zaburzeniami związanymi ze stawem skroniowo – żuchwowym.
Protezy szkieletowe klasyczne
montowane są za pomocą klamer a dzięki naturalnemu podparciu, część wyzwalanych sił zostaje przeniesiona na pozostające w jamie ustnej zęby. Sprawia to, że proteza działa w sposób bardziej fizjologiczny, niż proteza akrylowa. Niestety proteza taka ma też swoje wady w postaci widocznych klamer i konieczności mycia protezy przy każdym myciu zębów i mniejszym komforcie niż w przypadku zastosowania mostu.
Protezy szkieletowe bezklamrowe
są zaawansowanym i precyzyjnym uzupełnieniem protetycznym oraz łączą w sobie wszystkie zalety standardowych protez szkieletowych nie posiadając przy tym widocznych metalowych klamer ,dzięki czemu zapewnia lepszy efekt kosmetyczny. Mocowane są przy użyciu zatrzasków, teleskopów, czy też zasuw.
Protezy szkieletowe acetalowe
to uzupełnienie protetyczne półelastyczne, czyli w pewnym stopniu dopasowujące się do kształtu jamy ustnej. Stanowią alternatywę dla protez szkieletowych wykonanych z metalu.Odznaczają się wysoką odpornością na ścieranie, doskonałą rozciągliwością i wytrzymałością mechaniczną, sprężystością oraz niskim przewodnictwem cieplnym. Protezy acetalowe mocowane są za pomocą klamer i podparć, dzięki czemu nie uciskają dziąseł pacjenta. Mogą być stosowane u osób ze skłonnościami do alergii na chrom czy nikiel, oraz dla tych, którzy ze względów estetycznych chcą uniknąć widocznych metalowych klamer. Sprawdzić się mogą również u osób z niewielkimi brakami, z zębami dużych nachyleniach i głębokich podcieniach. Protezy acetalowe zajmują niewiele miejsca w jamie ustnej, są lekkie, elastyczne i cienkie. Zastosowanie protez acetalowych nie wymaga również szlifowania zębów pod korony z zatrzaskami a elastyczne klamry mocujące wykonane są w kolorze dopasowanym do zębów pacjenta lub są w kolorze dziąseł. Nie niszczą też szkliwa i przyzębia. Podobnie jak inne uzupełnienia protetyczne wymagają wzmożonej higieny jamy ustnej. Acetal jest bardziej chropowaty niż akryl co powoduje, że szybciej przebarwia się i pokrywa płytką nazębną a nieprawidłowa higiena przyczynia się do skrócenia żywotności protezy acetylowej.
Inlay, onlay, overlay
to dobra alternatywa dla wypełnień z kompozytu w zębach bocznych. Takie rozwiązanie stosuje się w przypadku dużych ubytków przy naprawie zębów uszkodzonych mechanicznie oraz przy dużych wypełnieniach, niezależnie od tego, czy wcześniej wykonane było leczenie kanałowe. Pozwala to na dokładną rekonstrukcję kształtu anatomicznego, tzn. punktów stycznych, guzków i bruzd zęba, a także na wzmocnienie osłabionego leczeniem zęba i ochronę przed jego złamaniem.
Wykonywane są najczęściej z porcelany w kolorze dopasowanym do koloru naturalnych zębów. Uzupełnienia inlay, onlay, overlay są twardsze od tradycyjnych plomb oraz odporniejsze na ścieranie czy wypłukiwanie przez co lepiej zabezpieczają ząb przed nawrotem próchnicy. Różnice między inlay, onlay i overlay wynikają z rodzaju ubytku, który ma być wypełniony.
Wkład inlay znajdzie zastosowanie w zębach na powierzchniach żujących wtedy, gdy przynajmniej z dwóch stron sąsiaduje z naturalną koroną zęba. Nakład onlay mocowany jest na koronie i odtwarza powierzchnię żującą oraz guzki.
Uzupełnienie overlay wykonuje się, gdy w zębie powstał duży ubytek i swym zasięgiem obejmuje ono całe guzki i część powierzchni bocznych zęba, które stykają się z zębami sąsiadującymi.
Nie zawsze jest możliwe zastosowanie tego rodzaju wypełnienia — gdy naturalna korona zęba uległa całkowitemu zniszczeniu lub zostały tylko cienkie ścianki, konieczne będzie wykonanie wkład koronowo-korzeniowy lub użycie włókna szklanego i wykonanie tradycyjnej pełnej koroną.
Zobacz także:
Protezy zębowe Piaseczno